Missie volbracht en terug in Nederland
Vannacht zijn we terug gekomen uit Noorwegen na een lange moeizame reis. Na zoveel kilometers schaatsen willen je benen graag wat anders dan alleen maar opgevouwen in een auto zitten....
Zoals gezegd was het ijs niet van een geweldige kwaliteit, maar de organisatie heeft vreselijk hun best gedaan om het zo optimaal mogelijk te maken.
Zaterdagmorgen zijn we om half acht aan de start verschenen om te starten voor onze uitdaging, namelijk 200 km schaatsen. Met in ons hoofd "opgeven is geen optie" zijn we dan ook vol goede moed begonnen aan deze lange zware tocht op een ijsvloer die we beide niet gewend zijn.
Er was in eerste instantie een baan geveegd op het meer van 10 km. Helaas is deze vlak voor zaterdag door harde wind weer dichtgewaaid. Helaas moest er gekozen worden voor een kortere baan van maar 2,5 km. Dit betekend dus dat het mentaal ook een veel zwaardere slag is gaan worden. Iedere keer weer het zelfde bochtje en dat zo'n 80 keer. Beide wisten we dat dat niet mee zou vallen.
Omdat het de eerste editie is van dit winterse Alpe d Huzes evenement waren er nog geen honderden deelnemers aan de start. Met ongeveer een zestig zeer enthousiaste Nederlandse en Noorse mannen en vrouwen op het ijs was het op deze korte baan wel gezellig druk.
We hadden voor ons gevoel in no time tachtig kilometer achter de rug. Dit allemaal nog op redelijk ijs. Hoe langer de dag duurde hoe slechter het ijs. Ook de wind ging nog even meespelen. Na 150 km hadden we beide even een knak momentje. Was het allemaal nog wel te doen? Toch hebben we doorgezet. Iedere ronde aftellen..... Omstreeks half vijf was voor Gerwin de finish in zicht. Omdat we afgesproken hadden ons eigen tempo te rijden zodat we niet elkaar het moeilijk zouden maken lag Gerwin een aantal ronden voor op Sjoert. Helaas stak de wind op en ging het zonnetje waar we de hele dag van hadden genoten, schuil achter de bergen. Sjoert die nog een aantal ronden voor de boeg had kreeg het heel zwaar. Alles begon zijn tol te eisen. Met nog een twintig kilometer te gaan was het voor Sjoert echt genoeg geweest. Helemaal gesloopt, niet willend en met diep respect voor hem moest hij de tocht stoppen.
Onze prestatie was om onze grenzen te verleggen en door te zetten zoveel als we kunnen. Dit hebben we dan ook zeker gedaan. We hebben ons lichaam zwaar op de proef gesteld voor dit grandioze evenement. Afzien voor iemand die het moeilijker heeft dan dan wij. We hopen dat we aan die opdracht hebben voldaan.
Omdat het niet mogelijk is om deze week nog naar buiten te treden in de media, zal dat volgende week worden. Ons binnengehaalde bedrag voor de kankerbestrijding zal dan ook kenbaar gemaakt worden. Blijf de kranten volgende week goed in de gaten houden!